براورد و پیش بینی کوچک ناحیه ای میانگین طول مدت بیکاری در ایران واثر استان بر آن با استفاده از مدل های سه سطحی

 نیاز به برآوردهای کوچک­ناحیه‌ای از طریق داده‌های آمارگیری از مدت‌ها قبل احساس شده است. اهمیت استفاده از چنین برآوردهایی در این است که اندازه‌ی نمونه‌ در بعضی از نواحی کوچک ممکن است کم یا حتی صفر شود طوری که به ­موجب آن فرایندهای آماری در داخل هر کوچک ­ناحیه به برآوردهای مستقیم با دقت قابل‌قبول منجر نشود. اگر داده‌های درون ناحیه‌های کوچک دارای ساختار سلسله‌مراتبی باشند، باید از مدل‌های چندسطحی برای ایجاد برآوردهایی با دقت قابل‌قبول استفاده نمود. در این مقاله داده‌های آمارگیری نیروی کار مرکز آمار ایران در سال‎ 1388 برای هشت استان مختلف تحلیل شده است. در این مطالعه متغیر پاسخ که طول مدت بیکاری افراد بر حسب روز است، بر حسب متغیرهای کمکی سن، جنسیت، بستگی با سرپرست خانوار، وضع تحصیلات، وضع تأهل، سطح تحصیلات و تجربه‌ی کار قبلی مدل‌بندی شده است. چون ساختار داده‌ها به ­صورت سلسله‌مراتبی است برای مدل‌بندی متغیر پاسخ از مدل‌های سه‌سطحی استفاده کردیم. در این مدل‌بندی، متغیرهای وضع تحصیلات و وضع تأهل معنادار نبودند. همچنین اثرهای ثابت و مؤلفه‌های واریانس را با روش ماکسیمم درستنمایی مقید برآورد کرده و اثرهای تصادفی را به شیوه‌ی BLUP پیشگویی کرده‌ایم و سپس نتایج اصلی گزارش و تفسیر شده‌اند. در پایان نیز با استفاده از این مدل، برآورد کوچک­ناحیه‌ای میانگین طول مدت بیکاری برای هشت استان مختلف پیش‌گویی شده است.